رویایی شیرین به نام بابایی

دخترک پاک ومعصوم من

نمی دانم چه بایدبنویسم روزی که برایت نوشتم برایت روزهای شادوزیبایی روآرزوداشتم دنیایی زیبا درآغوش گرم  پدری مهربان که توغایت آرزویش بودی لحظه لحظه زندگیش  بانفس های تو عطرآگین بود نفس های به شماره افتاده اش فقطوفقط به عشق تو بود اشک امانم نمیدهد  کاش هیچ وقت خورشید بیست ونهم فروردین هرگز طلوع نمیکرد خدایا چه روزشومی بود پدری که همیشه دستگیر ایتام بودآرام وبی صدا برای همیشه خفته بود خدایا چه کردی بادنیای کوچک ما خدایا آیاخاطره ای ازپدردرقلب کوچک دخترم زنده خواهد ماندخدایا خدایا خدایا ....