الهه ناز

  روزگاري حاکمي اعلام کرد به هنرمندي که بتواند آرامش را در يک تابلو نقاشي بياورد، جايزه اي نفيس خواهد داد. بسياري از هنرمندان سعي کردند وحاکم همه تابلو هاي نقاشي را نگاه کرد و از ميان آنهادو تابلو پسنديد و تصميم گرفت يکي از آنها را انتخاب کند. اولي نقاشي يک دريا چه آرام بود؛ درياچه مانند آينه اي تصوير کوههاي اطرافش را نمايان ميساخت، بالاي درياچه آسماني آبي با ابرهاي زيبا و سفيدبود, هر کس اين نقاشي ر ا ميديد حتما آرامش را در آن مي يافت. در دومي کوههايي بودناهموار و پر صخره؛ آسمان پر از ابر هاي تيره، باران ميباريد و رعد و برق ميزد، از کنار کوه آبشاري به پايين ميريخت،در اين نقاشي اصلا آرامش ديده نميشد. اما حاکم با دقت نگاه کرد...

گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت آنجاست که با چشمانی خیس   رو به آسمان میکنی و میگویی   خدایا تنها تو را دارم تنهایم مگذار   خدایای من، معبودم:   دلم برایت تنگ می شود ،     با آنكه می دانم همه جا هستی،   اما به آسمان نگاه می كنم،چرا كه     آسمان سه نشـانه از تو   دارد :   بی انتهـاست و بی دریـغ و چون یك دست مهربان، همیشه بـالای سر ماست خدایا آسمانی دوستت دارم. ...

دخترنازنینم  عزیزترینم روزهای بسیارسخت ودردناکی راتجربه کردی می دانم هیچ چیزوهیچ کسی جزپروردگارتسکین دهنده والتیام بخش آلامت نمی تواند باشدروزهاییکه بی قرارپدر بودی ساعاتی که چشم به درمیدوختی ومنتظربودی تااوبیایداما دردت به جانم روزی خواهد آمد که درک کنی پدر برای همیشه رفته است دخترم برایت روزهای شادوبی دغدغه ای راآرزودارم میدانم وباورقلبی دارم که ایزد همواره ودرهمه حال دستان کوچکت رارهانخواهدکردوزندگیت راسراسرازالطاف بیکرانش خواهدکردآمین